ศิลปกรรมในวิทยานิพนธ์ศิลปมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร พ.ศ 2546

แนวคิด

ท่ามกลางกระแสสังคมที่เจริญเติบโตทางด้านวัตถุ ผู้คนให้ความสำคัญกับวัตถุต่าง ๆ ทางด้านมูลค่าหรือเงินตรา ที่มุ่งแต่นิยมชมชอบต่อวัตถุที่แสดงถึงความมั่งคั่งหรือมีฐานะของ เจ้าของจนละเลยคุณค่าทางใจ กลายเป็นสังคมวัตถุนิยม โดยผลของการให้คุณค่าด้านวัตถุนิยม ของมนุษย์ ก่อให้เกิดกิเลส ความต้องการ การเอารัดเอาเปรียบในสังคม และการละเลย สัมพันธภาพทางด้านจิตใจ ในขณะที่วัตถุ มิได้เป็นเพียงสิ่งที่ตอบสนองความต้องการของมนุษย์ใน ด้านสังคมเท่านั้น หากแต่วัตถุยังมีคุณค่าที่เป็นเสมือนตัวแทนความผูกพันทางใจระหว่างมนุษย์ต่อมนุษย์ แม้ว่าวัตถุบางชิ้น อาจจะไม่มีมูลค่าด้านเงินตรา แต่หากกลับมีความสำคัญในเชิงความรู้สึก ความผูกพันที่ก่อให้เกิดคุณค่าต่อจิตใจ วัตถุบางชิ้นอาจเห็นหรือมองว่าเป็นเหมือนวัตถุต่างๆทั่วไป แต่สำหรับข้าพเจ้าวัตถุชิ้นนั้นกลับมีการบรรจุเรื่องราว ความสัมพันธ์ระหว่างตัวข้าพเจ้าและบุคคล อันเป็นที่รักที่จากหรือล่วงลับไป วัตถุนั้นเป็นของที่มีความสำคัญต่อตัวเรา อาจจะเป็นสิ่งของของ บุคคลที่เรารักและมีคุณค่าในวิถีชีวิต เช่น เครื่องใช้ไม้สอย เสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้หรือเครื่องเรือน ต่างๆ บรรยากาศของสถานที่ที่ข้าพเจ้าผูกพัน คุ้นเคย หรืออาจจะเป็นวัตถุบางชิ้นมีที่มาในเชิง ประวัติศาสตร์ที่มีความสำคัญสิ่งเหล่านี้ล้วนให้ความผูกพันและมีคุณค่าทางใจ
ข้าพเจ้านำเอาวัตถุที่มีความหมายและความผูกพันในวิถีชีวิต มาเป็นสื่อเพื่อ สร้างสรรค์และแสดงออกในเรื่องราวความผูกพันระหว่างคนกับวัตถุ และวัตถุที่เป็นสื่อระหว่างคน กับคน เพื่อแสดงให้เห็นถึงด้านหนึ่งของวัตถุที่เป็นเสมือนตัวแทนคุณค่าต่อชีวิตและคุณค่าทาง จิตใจที่ดีงาม